That Lady’s Stalker (Novel) - Bölüm 7

Olivia, hayal ettiği noktaya ulaşmakta kararlı bir şekilde kürekleri tekrar suya daldırdı. Daha derin sular onu ürkütüyordu ve geri dönmeyi zorlaştırıyordu bu yüzden planını uygulamak için uygun bir yer seçmişti.

Dahası her şey yolunda gidiyor gibi görünüyordu ancak hayat nadiren planlandığı gibi ilerler.

Yavaş ama istikrarlı bir şekilde ilerleyen tekne, aniden bir şeye takılmış gibi sertçe durdu. Bu, kürek çekmek için ayakta duran Olivia’nın tehlikeli bir şekilde yalpalamasına neden oldu.

Kürekleri tutuşunu kaybederek kollarını dengesini yeniden sağlamak için havada savurdu ancak yakalayabildiği tek şey ferahlatıcı bir esinti oldu.

Tekne devrilmek üzereyken, Asher öfkeli bir boğa gibi ona doğru fırladı.

“Olivia!”

Su, Asher’ın yalnızca uyluklarına kadar geliyordu, yine de hızla ona doğru ilerledi ve şaşkın bir şekilde suya oturmuş olan Olivia’yı yukarı çekti. Üzerine titreyerek sorular sıraladı.

“Bir yerin kırıldı mı? Düşerken başını mı çarptın? İyi misin? Hmm? Kilo mu verdin? Neden bu kadar zayıfsın? Gerçekten yaşıyor musun?”

Asher, Olivia’nın vücudunu kontrol ederken durmaksızın telaşlanıyordu ve elleri uygunsuz yerlere kaymaya başladığında Olivia sonunda kendine geldi.

“Dur, bir saniye!”

Hâlâ ona sıkıca yapışmış olan Asher’ı nazikçe itti. Suya düşmenin şoku bir yana, ondan yayılan koku baş döndürücüydü ve Olivia’yı afallatıyordu.

Taze ama bir şekilde belirgin bir erkeksi koku, onu sarıp sarmalayarak başını döndürüyordu.

Olivia’nın aklından geçenlerden habersiz olan Asher, onu itmeye çalışan ellerini tuttu ve daha da yaklaştı.

“Yoksa gerçekten yaralandın mı?”

Sanki Olivia’nın mutlaka yaralı olduğuna inanıyormuş gibi görünüyordu. Islak bedenini baştan aşağı tarayan bakışları, bir noktada duraksadı. Kirpiklerine yapışan kalın bir su damlası, yanağından aşağı süzüldü, ince çenesinin ucunda asılı kaldı.

Olivia, vücudunun onun dikkatli bakışları altında garip bir şekilde gerildiğini hissetti. Asher’ın ifadesi, birini inceler gibi değil, sanki hayranlıkla izliyormuş gibi görünüyordu ya da önemli bir gerçeğin farkına varmış gibi… Gözleri sıcak bir parıltıyla yanıyordu.

Sonunda, çenesinde asılı duran damla, köprücük kemiğine düştü ve hızla göğüslerinin arasına kayboldu. Asher’ın bakışları, o damlanın yolunu izlerken büyülenmiş gibiydi.

Zaten düşük yakalı olan elbise, suyla sırılsıklam olmuş, vücuduna tamamen yapışmıştı. Neredeyse her şeyi açıkta bırakıyordu. Üstelik ıslak kumaş, kıvrımlarını belirgin bir şekilde ortaya çıkarmıştı.

“Ah…”

Asher, neredeyse bir iniltiye benzeyen bir ses çıkardı.

Onun bu alçak ve kısık sesi karşısında Olivia’nın dudakları hafifçe aralandı. Kalbi hızla atmaya başladı, başı döndü. Farkında olmadan Asher’ın gömleğinin kenarını çektiğinde, Asher gözlerini sıkıca kapadı.

Gömleğinin açık kalan kısımlarından göğsüne yayılan kızarıklık fark ediliyordu. Yüzü de kızarmıştı.

Ancak Olivia, onun yüzündeki ifadeyi fark ettiğinde kendine geldi. Az önce onu saran o yoğun, altın rengi bakış kaybolmuştu. Nefes almak biraz daha kolaylaştı.

“Ha…”

Derin bir nefes verdi ancak Asher’ın gömleğini tutan ellerini gevşetmedi.

Sonuçta, böyle bir fırsat ne sıklıkla karşısına çıkıyordu ki?

“Şey…”

“Asher. Bana Asher de.”

Ne zaman olmuştu bilmiyordu ama Asher, ona susamış gibi bakıyordu. Onun yüzünü adeta aç bir adam gibi gözleriyle tüketiyordu. Önceki çekingenliği tamamen kaybolmuş gibiydi.

Asher’ın bakışları, Olivia’nın sırtından aşağı bir ürperti gönderdi.

* * *

Gölün yüzeyinde dans eden güneş ışıkları altında, birbirimize böyle baktığımızda ne kadar güzel göründüğümüzü hayal edebiliyor musun?

Gözlerin ıslak bedenimde dolaşırken nasıl titrediğimi biliyor musun?

İtiraf etmesi utanç verici ama o an bana sarılacağını düşündüm. Kendini tutamayacağını inandım.

Beni her gün takip ettiğin halde bana hiç dokunmamıştın. O ana kadar duygularımı göstermemiştim ama diğer saplantılı adamlar gibi beni zorla kendine alıştıracağını sanmıştım.

İnatçı bedenimi sımsıkı kavrayacağını, göğsümde toplanan göl suyunu coşkuyla yalayıp, üzerime yapışan elbiseyi yırtarak bedenimi keşfedeceğini düşündüm.

Ve sonunda, bizi karşılayan yabani çiçeklerin üzerine yatırıp beni kendine ait kılacağını…

Ama garip değil mi? Eğer sen olsaydın, buna itiraz etmeyeceğimi fark ettim.

Yine de bunu yapmadın. Bana mektuplarla duygularını itiraf etmene, beni takip edip gözlerini benden alamamana rağmen, hep bir centilmen olarak kaldın.

* * *

“Yani oraya kadar gittin, tek kelime bile edemeden geri mi döndün?”

Oliver, kız kardeşine acınası bir ifadeyle baktı. Normalde Olivia böyle bir bakış karşısında elini kaldırıp ona bir tokat atardı ancak bugün dalgın görünüyordu.

Yumuşacık bir battaniyeye sarılmış, elinde sıcak bir süt bardağı tutarak oturuyordu. Yaşanmış bir ömrün yorgunluğunu taşıyan yaşlı bir kadına benziyordu.

“Senin de gözlerin var, değil mi? O yüzün ne kadar tehlikeli olduğunu göremiyor musun?”

Bunu söylerken yanaklarına sıcak bir kızarıklık yayıldı.