That Lady’s Stalker (Novel) - Bölüm 3

Olivia elbisesini kavrayıp nazikçe dizlerini büktüğünde Asher’ın burnundan akan kanı görünce şok içinde donakaldı ancak Olivia’nın irkilmesinden mi yoksa kanın serbestçe akmasından mı bilinmez, Asher hiç kıpırdamadı. Bir heykel gibi hareketsizdi, irkilmiyordu bile.

İnce bir akıntı olarak başlayan kan, şimdi çenesinden aşağıya kalın ve hızlı bir şekilde fışkırıyordu. Onun hareket etmeye niyeti olmadığını gören Olivia hemen bir mendil çıkardı ve burnuna bastırdı.

“Prens… Hayır, Komutan, çok kanamanız var…”

Asher’ın kendisine ‘Prens’ denmesinden hoşlanmadığını hatırlayan Olivia aceleyle kendini düzeltti ama daha cümlesini bitiremeden Asher oturduğu yerden fırladı.

Olivia şaşkınlıkla ona baktığında, altın rengi gözleri buluştu. Çenesine yapışmış kanla kırmızıya boyanmış beyaz mendilin görüntüsü absürttü ancak bakışları onu bağlıyor gibi hissettiriyor, konuşmayı zorlaştırıyordu.

Bir süre öylece durup birbirlerine baktılar, sonra birden Asher yüzünü mendiline gömdü ve koşmaya başladı.

Hazırlıksız yakalanan Olivia şaşkınlıkla bir kahkaha attı.

“Onun kasvetli olduğunu kim söyledi?..”

Uzaktan bakıldığından farklı görünüyordu. Çok farklı.

Bir kadına göre zaten uzun olan Olivia’nın üzerinde yükseliyordu, güçlü bir yapısı ve garip bir şekilde çekici bir yüzü vardı. Şaşırtıcı derecede yakışıklı bir adamdı, Olivia için mükemmel bir idealdi.

Göz göze geldiğimiz o anı, yanımızdan geçen serin esintiyi, titreyen ışıkları ve usulca yankılanan kahkahaların uzaktan gelen sesini çok net hatırlıyorum.

Ne gariptir ki, o günü yakışıklı bir adamla yaşadığım kısa bir olay olarak unutacağımı sanmıştım.

Oysa şimdi buradayım ve sanki dün olmuş gibi hatırlıyorum.

Her halükarda, sadece gelip geçici bir an gibi hissettirdi. Arada sırada o güne dair anılar yeniden su yüzüne çıkıyordu ama düşüncelerimi o kadar da meşgul etmiyordun – ta ki sen etrafımda dolanmaya başlayana kadar.

İlk başlarda bu gerçekten şaşırtıcıydı. Her gün malikâneye geliyordun ama benimle konuşmuyordun; sadece uzaktan izliyordun.

Bana bakmaktan başka bir şey yapmadın.

* * *

Odasındayken, balkonunu doğrudan gören saçak ağacının altında durur, özlem dolu gözlerle ona bakardı. Bahçede çay içerken de büyük bir ağacın arkasına saklanır, uzaktan ona bakışlar fırlatırdı.

Buna rağmen, hizmetçisi aracılığıyla ona her zaman nazikçe notlar gönderirdi.

Asher, evini süsleyen griffin heykelleri kadar ısrarla gözünün bir köşesini işgal ediyordu.

İlk başlarda bakışları onu bunaltıyordu bu yüzden ne zaman söyleyecek bir şeyi olsa, uzaktan ona sesleniyor ve fikrini açıkça söylemesi için onu teşvik ediyordu.

“Komutanım! Acaba siz?..”

Çabası iyiydi ama o hep kaçıyordu.

Olivia kendini, Dük’ün malikânesinin ana kapısına doğru dörtnala koşan Asher’ın geri çekilen figürüne şaşkınlıkla bakarken buldu. Uzun saçları tıpkı bir atın kuyruğu gibi rüzgârda çılgınca savruluyor, kıpkırmızı kulakları geride kalmıyordu…

“Neler oluyor?..”

Onun boş ifadesini gören Oliver yanında kahkahalara boğuldu ama sözleri Olivia’nın kulaklarına ulaşmadı. Tek odaklanabildiği Asher’ın sanki bir düşmanla karşı karşıyaymış gibi panikle geri çekilmesiydi.

Kaçtıktan sonra Olivia, Asher’ın bir daha Dük’ün evine dönmeyeceğini düşündü ama Asher onun beklentilerini sürekli olarak aşmıştı.

Bunun yerine, ona daha da parlak gözlerle baktı. Ayrıca, daha önce günde iki saat olan, onunla geçirdiği zamanı iki katına çıkmıştı.

“Ne düşünüyor bu adam?”

“Aklında bir şey olmalı.”

Oliver’a hayal kırıklıklarını anlattı ama karşılığında aldığı tek şey yarım ağızla verilen yanıtlardı.

“Hey, bırak!”

Olivia arsız küçük kardeşini saçlarından yakaladı ve ne düşündüğünü öğrenmeye kararlı bir şekilde onu sarstı.

Düşüncelerini ya da duygularını ortaya çıkarmak için konuşmaya ihtiyacı vardı ama ne zaman yaklaşmaya çalışsa Asher geçen seferki gibi kaçıyor, hiçbir ilerleme kaydedemiyordu.

“Bu beni deli ediyor! Eğer benden hoşlanıyorsa, bunu neden söyleyemiyor?”

Olivia hayal kırıklığıyla yumruğunu göğsüne vurdu ve Oliver istemediği bir tavsiyede bulundu.

“O zaman ona pusu kur.”

“Ne?”

Olivia ona küçümseyen bir bakış fırlattı, sanki bu kadar kaba bir şeyi nasıl önerebilir der gibiydi. Oliver saçının tekrar çekilmesini önlemek için hemen ekledi.

“Yani, onu şaşırt! Yoksa başka yolu yok.”

“Oh.”

Olivia hemen harekete geçti.

Asher’ın mektubu gelir gelmez dışarı çıktı ve konağın girişini çevreleyen griffin heykellerine baktı. Heykeller, Oliver’la birlikte arkalarına saklansalar bile fark edilmeyecekleri kadar büyüktü.

Olivia kurnaz bir gülümsemeyle heykelin arkasına geçerek Asher’ı bekledi. Asher, Flonari malikânesine varır varmaz kâhyaya nerede olduğunu sorardı bu yüzden Olivia da Asher gelir gelmez onu pusuya düşürmeyi planlamıştı.

“Ah, genç bayan… odada.”