Portrait of An Arrogant Master - Bölüm 7

“Eğer acıyorsa devam etmemize gerek yok. Benimkine dokunulduğunda hiçbir şey hissetmediğim için isme dokunmanın acı verici olacağını fark etmemiştim.”

Macy elini geri çekti ve sonunda derin bir nefes alıp konuştu.

“Gerçekten… Kaderindeki ismin efendisi harflere dokunduğunda ne olduğunu bilmiyor musun?”

“Ne olur?”

Bilmediği bir şey mi vardı? Ne kadar düşünürse düşünsün, Macy’nin bununla ilgili herhangi bir özel efekt hakkında bilgisi yoktu.

“Buna saflık mı yoksa cehalet mi demeliyim?”

“ Efendim?”

“Boş ver. Sadece kontrol etmeyi bitir. Adının bedenimde yazılı olduğunu doğrulaman senin için önemli.”

Adam inatla kadının elini tekrar sırtına götürdü. Niyetine rağmen işler ters gidiyor gibi görünüyordu ama yine de ismi iyice kontrol etmek istiyordu.

“Lütfen biraz daha sabret. Çabuk olacağım.”

Ona tekrar dokunduğunda, teni biraz daha sıcak hissetti. İsmin etrafındaki bölge pürüzlüydü ve dokunduğunda sıcaktı.

İlk kez kendisine ait olmayan bir isme dokunuyordu. Adının karakterleri onunkinden daha kalın ve daha keskin kazınmıştı. Nazik dokunuşları bile kaslarının canlıymış gibi seğirmesine neden oluyordu ve sırtında ter oluşmaya başladı.

“Ah…”

Nefesi ağır ve nemliydi. Bir tür içgüdüsel özlemle hamdı.

Böylesine sağlam bir bedenin onun dokunuşuyla neden titrediğini anlayamıyordu ama bunun onun için derin bir uyarıcı olduğu açıktı…

Korkunç bir şey yapıyormuş gibi hissetmesine rağmen, Macy kendini bunu görmezden gelmeye zorladı ve doğrulamasını bitirdi.

“Tamamdır.”

Sırtında açıkça ‘Macy Horton’ yazıyordu.

“Önce ben gideyim.”

“Gitmeden önce giyinmelisin!”

Ardından kapının kapanma sesi geldi. Göz bağını çıkardığında Eren ve kıyafetleri artık odada değildi. Görünüşe göre ya çıkarken onları almış ya da çıkarken giyinmişti.

‘Bu acele niye…’

Belki de Macy’yle birlikte olmak onun için son derece hoşnutsuzluk vericiydi. Bastırılmış nefes alışının sesi onu hâlâ rahatsız ediyordu. Şömine sönmek üzereymiş gibi kısılmıştı ama yine de oda soğuk gelmiyordu.

Bunun yerine, hafif bir sıcaklık onu sarıyor ve rahatsız edici derecede sıcak hissetmesine neden oluyordu.

‘Bir terslik var…’

Parmak uçlarına dokunan sert doku, nefes alış verişi ve titremeleriyle birlikte hâlâ zihninde canlıydı. Birkaç dakika öncesine kadar, ismin sahibiyle temas kurmanın önemsiz bir his olacağını düşünmüştü…

Ama tamamen önemsiz değildi…

***

İsim tedavisinin derin bir etkisi oldu. Sadece üç ay içinde Macy sadece resim yapma yeteneğini geri kazanmakla kalmadı, aynı zamanda kendi başına yürüyebilir hale geldi.

Ancak, bir zamanlar kaskatı kesildiği için, üç ay sonra eski haline dönme ihtimali vardı. Dolayısıyla Eren ile aralarındaki hiyerarşik ilişki değişmeden kaldı.

“Yine de bu tatmin edici. Şanslıyım. Görünüşe göre o kadar da şanssız değilim.”

Öte yandan, isim sahibi Eren Wood için tedavi daha az etkili görünüyordu.

İlk seanslarından sonra iki hafta sonra, ardından beş gün sonra tekrar buluştular ve sonunda aralıklar gün aşırı olacak şekilde kısaldı. Her ne kadar onun için üzülse de, sertliği önemli ölçüde ilerlemiş olan Macy için bu bir rahatlamaydı.

“Macy, bunu ye.”

Macy atölyesinde resim yapmakla meşgulken, Catherine ona bir tepsi yemek getirdi. Sabah yaptığı ekmekti bu.

“Teşekkür ederim.”

“Ne resmi yapıyorsun?”

Catherine şövalenin yanına otururken ilgisini gösterdi.

“Natürmort.”

Ç/N: Natürmortun konusu cansız varlıklar (ölü hayvanlar) veya nesneler (meyveler, çiçekler, vazolar, vb.) olan sanat eseri

Macy kısaca cevap verdi ve paletini sandalyeye bıraktı.

“ Abla, bir dahaki sefere kendim gelip bir şeyler alacağım. Ve lütfen atölyeye girmemeye çalış. Aniden içeri girmeniz konsantrasyonumu bozuyor. Bundan sonra stüdyonun temizliğiyle ben ilgileneceğim.”

“Gerçekten mi? Tamam o zaman. Bunun için özür dilerim. Şimdi gidiyorum.”

Catherine garip bir ifadeyle boş tepsiyle odadan çıktı.

Bir zamanlar ilişkileri iyiyken ara sıra sohbet ederlerdi ama şimdi Macy ona yakın olmak istemiyordu.

Catherine’in boynundan sarkan tanıdık olmayan takılar şimdi onu rahatsız ediyordu.

‘Bu aksesuarları resimlerimi satarak kazandığı parayla almış olmalı.’

Yannick onu ilk tanıştırdığında Catherine’in ne kadar pejmürde giyindiğini hâlâ hatırlıyordu. Yannick’le evlenmeden önce Catherine yoksul bir çiftçinin kızıydı.

Şimdi ise Catherine’in odası, Macy’nin 17 metre karelik mütevazı stüdyosuyla keskin bir tezat oluşturan gösterişli elbiselerle dolup taşıyordu.

Hâlâ sıradan bir aileden gelmesine rağmen, üç hizmetçi çalıştıran bir evin hanımı olmuştu.