Portrait of An Arrogant Master - Bölüm 16

Macy cesaretini topladı ve tekrar aşağı baktı. Dük Krygen hâlâ yukarı doğru bakıyordu.

Mavi gözleri parlak ışık altında bile Macy’nin içini acıtan karanlık bir ton taşıyor gibiydi ve görünüşünü ayarlarken şapkasındaki broşun sıkıca takılı olup olmadığını kontrol etmesine neden oldu.

Bu sırada Dük’ü taşıyan tekne köprünün ötesine geçti.

“Ah, çok yazık. Onu daha uzun süre izlemek isterdim.”

“Gerçekten de öyle…”

Artık yukarı bakmadığı için Dük Krygen’in sadece arkası görünüyordu.

‘Bu çok garip. Neden gözlerimiz sürekli buluşuyormuş gibi hissettim?’

Bunun ilk karşılaşmaları olması gerekiyordu. Macy uzun bir süre onun geri çekilen figürünü izledi.

Festivalde mutsuz görünen tek adamın görüntüsü en çok aklına takılan şeydi.

“Bugün hava çok güzel. Ve burası gerçekten çok hoş.”

Kayıkçının küreklerinin ritmik şıpırtısı ve dalgalanması kulakları gıdıklarken, çiçek ve çimen kokularıyla dolan tekne mis gibi bir koku yayıyordu. Isabella şemsiyesini tutarak hafifçe öne eğildi ve berrak suyun altında özgürce yüzen balık sürülerini izledi.

“Nasıl buldunuz lordum?”

Isabella başını kaldırıp manzaraya baktı, etkilenmişti ama nefes kesici manzara karşısındaki adamın yanında sönük kalıyordu.

Göz kamaştırıcı güneşin altında, Dük Rubens Wester de Krygen, sanki içinde ay ışığı barındırıyormuş gibi asil bir soğukkanlılıkla duruyordu. Varlığı zarifti, sadece geçen manzarayı izlerken bile sanki güzel bir tablonun parçasıydı.

‘Böyle bir adamı neredeyse reddettiğime inanamıyorum. Bu hayatımın hatası olurdu.’

Werfel ve Krygen ailelerinin reisleri uzun zaman önce ilk doğan çocuklarını evlendirmeyi kabul etmişlerdi. Bu anlaşma daha Isabella ve Rubens doğmadan önce yapılmıştı.

Ancak Rubens’in çocukluğundan beri hasta olduğuna dair söylentiler vardı ve zayıf bir kocadan korkan Isabella bir keresinde babasına öfke nöbeti geçirerek nişanı bozması için yalvarmıştı.

Kont Werfel, aceleyle bir evlilik ayarlamaktan ve ardından ikinci doğan Carlin Krygen’in düklüğe yükselmesi durumunda komplikasyonlarla uğraşmaktan çekindiği için, nişanla ilgili tartışmaları ne zaman gündeme gelse erteliyordu.

Ancak şaşırtıcı bir şekilde Rubens Krygen yetişkinliğe ulaştıktan sonra sağlığına tamamen kavuştu. O kadar iyi bir vücuda sahip olmuştu ki, zayıflığı hakkındaki söylentiler yalandan başka bir şey değilmiş gibi görünüyordu.

“Çok güzel. Leydi Werfel sayesinde bu manzaranın tadını çıkarabiliyor olmamız iyi bir şey.”

Rubens’in dikkati dağılmış gibiydi, cevap vermesi biraz zaman aldı.

Isabella onun bakışlarını nehir kıyılarını birbirine bağlayan köprüye kadar takip etti. Orada, halktan insanlar köprünün kenarında sıkıca toplanmış, soyluların kayıkla gezintilerini izliyorlardı.

Bazıları şövale kurmuş, güzel manzarayı tuvale aktarıyordu.

“Tablolardan gözünüze çarpan var mı?”

Rubens son zamanlarda sanata, özellikle de tablolara ilgi duymaya başlamıştı ve değerli eserlere yatırım yapmaktan çekinmiyordu. Ladin’in soyluları, Krygen’in sanata olan ilgisinin sadece bir hobi mi yoksa daha geniş bir iş stratejisinin parçası mı olduğunu dikkatle gözlemliyordu.

Krygen’in eylemleri Laden üzerinde genellikle önemli bir etki yaratıyordu.

“Hayır, burada yolunda gitmeyen bir şeyler var gibi görünüyor.”

“Ne olabilir ki?”

Rubens dudaklarının kenarlarını gülümsemek için kıvırmakla yetindi. Bu ince değişiklik, onun çarpıcı görünüşüne alışık olmayan Isabella’nın kalbinin hızla çarpmasına yetmişti.

Telaşlanmış gibi görünmemeye çalışarak kızarmış yanaklarını yelpazeledi.

“Romanci Köprüsü ile ilgili trajik hikâyeyi biliyor musunuz?”

“Hangi masaldan bahsediyorsunuz?”

“Dünyaca ünlü şair Raynor’un sevgilisi, Romancı Köprüsü’ne bir aşk itirafı yazdıktan sonra öldü.”

Romancı Köprüsü’ne sevgilinin adını yan yana yazmanın aşklarının gerçekleşmesini sağladığına dair bir efsane vardır. Bunlar arasında Raynor Lawrence ve sevgilisinin hikâyesi en sık anlatılanlardan biridir.

“Sevgilisinin, adı ortaya çıktıktan sonra sadakatini koruyarak öldüğü söylenir.”

Isabella ilgiyle devam etti.

Raynor’un sevgilisi Helena, adı ortaya çıkmış olsa da Raynor’dan başka biriyle yatmanın ihanet olacağını düşünmüştü. Bu yüzden ondan ayrıldı ve tedavi arayışına girmeden yavaş yavaş ölmeyi seçti.

Raynor’ın Romanci Köprüsü’nde yazılı aşk itirafını ve hikayesini çok daha sonra bulduğu söyleniyor.

“Ben aynısını yapabileceğimi sanmıyorum.”

Isabella tereddütlü bir sesle konuştu.

“Sadakat önemli olsa bile, ölüm çok acımasız görünüyor, değil mi?”

Nişanlı oldukları için konuşmaları hassas bir yapıya sahip olsa da, Isabella rahatlatıcı bir açık sözlülükle konuşuyordu. Rubens dudaklarında hafif bir gülümseme belirmeden önce bir an için ifadesiz bir şekilde ona baktı.

‘Nereye varmaya çalıştığımı anlıyor mu?’

Bu konuyu aniden gündeme getirmesinin nedeni yakın zamanda duyduğu tedirgin edici haberlerdi.

‘Dük Krygen’in geçen kış ciddi şekilde hasta olduğunu söylüyorlar. O zamandan beri geceleri siyah bir arabayla ayrılırken görülüyormuş.’

Sadece bu ipuçlarından bile Isabella bir şeylerin yanlış gittiğini kolayca tahmin edebiliyordu. Krygen ailesinin yüksek soyluları bile bu ismin lanetinden kaçamıyordu.

“Ben bu durumda olsaydım, siz ne yapardınız Dük?”